رونمايي مجسمه در باغ فرهنگي آذربايجان

نويسنده: روبرت ال. اسميت / 12 مي 2008 ، سايت خبري مترو كليولند

صداي Wow هنگامي در فضا پيچيد كه پرده سفيد افتاد، و جام براق غول پيكر استينلس استيل(فولادي ضد زنگ) رو چمنزار خودنمايي كرد.
پسران كلاس هفتم دبيرستان دانشگاه به پارك راكفلر آمده بودند تا از نزديك شاهد مراسم سنتي قومي(اهداي يك باغ فرهنگي) باشند.
واكنش در ميان افراد آمريكايي-آذربايجاني كه براي مراسم نيمروزي گردهم آمده بودند، تا اندازه اي ملايمتر و البته قوي تر بود: نفسهاي جمعي كه با تبسمهايي در يك دوشنبه باراني دنبال مي شد.
دكتر ديلارا سييدووا خشكنابي چنين مي گويد:«اين افتخار بزرگي براي ماست كه سمبلمان را اينجا مي بينيم».
كلينيك كليولند وي را از آذربايجان، در آسياي غربي، هشت سال قبل و براي تحقيقات طبي جذب كرده است. اكنون او و شوهرش شهر را وطني براي خود مي دانند. او مي گويد: «احساس مي كنم كه تكه اي از سرزمينم، اينجا، يعني كليولند است.»
باغهاي فرهنگي كليولند هدايايي را از طرف نسلهاي جديد مهاجري دريافت كرده است كه غالبا افرادي از ملل كوچك و در حال پديدار شدن هستند و به گونه اي ناكافي خواستار اين هستند كه جهان هويت آنها را بشناسد.
چنين لحظاتي براي شناسايي به ندرت به اينصورت تكرار مي شوند. اما مراسم روز دوشنبه ثابت كرد كه زنجيره باغ 92 ساله هنوز هم در حال به جنبش در آوردن احساس و افتخار است.
نزديك به يكصد نفر در زير يك چادر بزرگ سفيد، و در انتهاي شمالي درايو مارتين لوتركينگ جهت اهداي باغ فرهنگي آذربايجان، فضاي شلوغي پديد آورده بودند كه شامل مقامات عالي، همچون سفير آذربايجان در آمريكا و همچنين معاون وزارت خارجه آنجا هم مي شد.
خانواده هايي هم با پوششهاي جلوه گر كه از جامعه كوچك آذربايجاني بودند هم در آنجا حضور داشتند. دو نفر از كانالهاي تلويزيوني خبري آذربايجان هم (يكي از تورونتو و ديگري از واشينگتون دي سي آمده بود) جهت تهيه گزارش براي بينندگان ساكن آذربايجان آمده بودند، كشور نفت خيزي با هشت ميليون جمعيت در كرانه غربي درياي خزر واقع است.
ياشار علي اوو سفير آذربايجان احساس افتخار خود را چنين شرح مي دهد(البته منظورش جمهوري آذربايجان و حكومت علي اووهاست/مترجم):«كشور ما جديد و زيباست و فقط شانزده سال دارد و مي خواهيم كه دنيا ما را بشناسد... حالا آذربايجان در اين شهر زيبا همسايه اي براي ملل ديگر خواهد بود».
دكتر جورج پاراس، رييس سابق فدراسيون باغهاي فرهنگي كليوند، ورود آذربايجانيها را به بافت موزاييكي-قومي كليولند و همچنين باغ زنجيره اي آن، كه جهت ارتقاي صلح و تولرانس(تحمل و احترام به همديگر) طراحي شده، خوشامد گفت.
طولي نكشيد كه جمعيت از چادر خارج شده و به سوي محل نشانه گذاري شده كه زير رداي سفيدي بود، حركت كردند.
مجسمه ساز، خانلار قاسيم اوو، براي انتخاب محل اين چمنزار مثلثي، مدتها قبل و در يك روز برفي سال 2004، ساعتها در پارك راكفلر قدم زده است. او دنبال جايي براي استقرار خلق چيزي بود كه او آن را «Hearth»(اوجاق/آتشدان) مي نامد.
جام آيينه گون هشت تني، طوري طراحي شده كه قطعات مختلف آن، نشانگر فرهنگ آذربايجان، مشتمل بر شعله هاي خيره كننده معروفي كه از منابع طبيعي گازي آن نش‍أت مي گيرند، بوده و همچنين گوياي طبيعت و خلق و خوي مردمان مهماندوست نقطه اتصال اروپا و آسيا باشد.
پس از بريدن طناب توسط هنرمند، و نمايان شدن مجسمه، پسران دبيرستاني از سر و كول هم بالا مي رفتند تا بتوانند آن يادبود نقره اي فام را ببينند. فلاش زدن دوربينها شروع شد آذربايجاني ها لبخند زدند و حتي عده اي از آنها شروع كردند به گريستن.
ترانه عسگرووا كه پنج سال قبل از آذربايجان به آمريكا مهاجرت كرده، مي گفت: «ترجمه كردن خيلي سخت است... من خيلي احساس خوشحالي و شادي مي كنم ... من آمريكا را دوست دارم، ولي الان احساس مي كنم كه بخشي از كشورم اينجاست!».

منبع:

http://blog.cleveland.com/metro/2008/05/sculpture_unveiled_at_azerbaij.html