حفاظت از حيوان يا انسان؟

شهرستان خلخال واقع در شرق آذربايجان(استان اردبيل)، مابين كوههاي تالش-باغرو و رودخانه قزل اوزن يكي از بكرترين و زيباترين مناطق مرتعي، نيمه جنگلي و جنگلي را در خود جاي داده و به خاطر حفاظت از منابع طبيعي و جانواران وحشي آن يكي از ادارات مهم حفاظت از محيط زيست در خلخال واقع شده، تا هميشه از آنها صيانت كند تا در خطر انقراض و نابودي قرار نگيرند و البته اين كار به نوعي غير مستقيم، خدمت به بشريت است.
ولي ديروز، در كمال تعجب خبري در سايت ايرنا ديدم با اين عنوان:
يک گراز وحشی از دست ماموران حفاظت محیط زیست خلخال جان سالم به در برد

جل الخالق!
اين چه نوعي حفاظتي است كه آنچه بايد از آن محافظت شود، از دست محافظ جان به در مي برد!!؟ و ياد همان خرس و پلنگ نگون بختي افتادم كه در تبريز و مغان به دست ماموران حفاظت از محيط زيست نفله شدند! و انگار اين ماجرا در خلخال هم ادامه دارد، البته احتمالا اين گراز زبل سرنوشت خويشاوندان كشتار شده سال گذشته را در محوطه فرستنده راديويي خلخال، مي دانسته و توانسته از دست انسان فرار كند.
با يكي از آشنايان در كيوي تماس گرفتم و گفتم اگر در چنين مواردي مي خواهند حيوانات زبان بسته را بكشند، پس فلسفه كارشان چيست و چرا جاي خود را به نيروي انتظامي نمي دهند كه اين كار را بكند؟! و او هم گفت كه كيشي سن نه فيكير ده سن(بابا تو چي فكر مي كني)؟ از سلاح هاي مخصوص بيهوش كردن حيوانات در كل ايران، فقط در تهران وجود دارد و حتي در تبريز هم از اين وسايل غير جنگي(!) ندارند، چه برسد به جايي مثل خلخال؟!

و راستي اين اسلحه ها در تهران به چه دردي مي خورد؟ اصلا يك گله گراز و خرس و شير و پلنگ و اژدها ... هم از ترس دود و دم و برج ميلاد(!) جرئت نمي كنند وارد تهران شود! اصلا تهران چه نيازي به اين وسايل دارد؟ آنها را بفرستند به جاهايي كه احتمال وجود حيوانات وحشي به مناطق مسكوني وجود دارد!

البته اگر با اين دلارهاي نفتي مقداري سلاح بيهوش كردن حيوانات هم بخرند و بدهند به سازمان حفاظت محيط زيست، بد نمي شود. محض رضاي خدا!

تانري اؤزو، اؤز حئيوانلارين قوروسون